Yazının İlk bölümünün özeti:
Aynı oyunu yıllar sonra çok isteyerek yüklediği halde aynı keyfi alamıyordu. Refleksleri mi yavaşlamıştı, hayatın sorumlulukları mı çok gelmişti, oyun alacak parası mı yoktu yoksa iyi oynayamadığı için egosuna mı yeniliyordu.
Hiçbiri. İçindeki oyun değişmişti ama bu isteğin karşılığı artık ne o oyun ne de o türdü ve bunu bir daha yaşayacaktı!
Eee abi sonra dedim, ve devam etti.
“Sonra Diablo 2’yi kurdum, yeni çıktığı günlerdi.
O zaman grafikleri şahaneydi, oyuncu karakterini ekranda küçük görürken (izometrik kamera veya çapraz açılı diyorlar) bütün düşmanları da görerek hareket etmek mümkündü. Bir de bunlara ek olarak müthiş video/sinematikleri vardı, aslında hikayeyi anlatan ve atmosferi çok iyi yansıtan ara videolardı.
Müziği dersen, müzikleri kendi başına enfesti; akustiği süper, birçok duyguyu anlatabilirdi bu müzikler. Ayrıca müzikler konu ve atmosfere göre değişirdi seslerle birlikte.
Ses efektleri karakter konuşmaları, silahların çıkarttığı sesler ve ortam sesleri olarak birbirinden ayrı ve bütün olarak keyif vermişti. Bundan önce ne bu türde ne de oyun dünyasında böyle bir görsel, müzik ve ses tasarımı görmemiştik. -Bugün geriye bakınca insan ohoooo diyor-”
Buraya da müthiş bir remix ekleyeyim. Diablo 2 Soundtrack Remix
“O günlerde ses sistemini ses kartına bağlayıp, kestiğimiz düşmanları, iksir içme seslerini ve kılıç, baltaların çarpmasını yüksek dinlediğimizi ve bunun için çaba gösterip o anların keyfini bol bol çıkarttığımızı hatırlıyorum.
Hiçbir fps‘de karşılaşmadığımız eşya düşürme ve bu eşyalar arasından durumumuza en uygun olanı seçmek önemliydi.
Gelelim bu kadar aksiyona alışık birinin bu minik karakterle savaşta neler yapabildiğine. İlk başta yadırgamaya fırsat olmadı çünkü grafikler ve animasyonlar acayipti, oynadıkça bölüm geçmek ve efekt görmek istiyordum.
Sonra yeni birşey farkettim FPS’den farklı olarak; biraz daha düşünerek düşmanların arasına dalmak, can (health) dışında pek çok durumu takip etmek ve ayrıca doğru özellik ve yetenek ağacından seçerek hem büyü hem silahlarımı geliştirerek düşman minyonları kesmek ve bölüm sonu canavarına ulaşmaktı yaptığım..ve kesinlikle bu Counter Strike ya da Unreal Tournament oynamaktan daha zordu, daha fazla öğrenmek, düşünmek ve hesaplama gerektiriyordu.
İşte bu yüzden herşey harika gitti ve yıllarca sıkılmadan Diablo 2’yi oynadım. Taa ki Diablo 3 bütün bu deneyimin en güzel yerlerini değiştirene kadar”
Bunlar neler miydi , bir sonraki yazıda……..
